Στην Πράγα ήμουν ο εξουθενωτικός τουρίστας που ήθελε να τα κάνει όλα σε λίγες μόνο ώρες, χωρίς στιγμή ξεκούρασης. Αυτό που θα κρατήσω όμως είναι η νύχτα στην παμπ, αν και ήμασταν overdressed. Δεν είχα ακόμα πιάσει το vibe του ντόπιου ή ίσως της παμπ. Για μας το να βγεις έξω σήμαινε τότε φτιάχνεσαι.
Δε μ' άρεσε η τουριστική περιοχή του έξω, ίσως μόνο το μπαράκι τζαζ που μας είχε στείλει κάποιος για άλλο λόγο. Γιατί ακριβώς εκείνος ήταν ψαγμένος, όχι τουριστάκιας σαν κι εμάς (σαν κι εμένα για να είμαι πιο σωστή). Πανέμορφη η περιοχή του κάστρου, ονειρική θέα. Πραγματικά το απόλαυσα. Το φαγητό που μας σύστησαν όχι και τόσο σούπερ, μπορεί να φταίει το πιάτο που επέλεξα. Πάντως ο χώρος οκ.
Ωραίο και το αστρολογικό ρολόι, όπως και η κεντρική πλατεία.
Πήγαμε και Κάρλοβυ βάρυ πάλι χάρη σε ντόπιους θαμώνες. Ωραία ήτανε αν και δεν ξετρελάθηκα. Λίγο χαοτικά. Οι καθρέφτες είχαν πλάκα. Από τότε επιλέγω να κάνω πάντα κάτι που θεωρείται παιδική ατραξιόν. Περνάς ακόμα πιο καλά.
Γενικά θα ξαναπήγαινα για να περπατήσω τη γέφυρα του Καρόλου. Για να περπατήσω γενικά. Όχι να τρέχω όπως τότε. Γιατί περνώντας και ξεπερνώντας αυτή τη φάση του εξουθενωτικού τουρίστα, έχω γίνει πιο επιλεκτική. Μαζεύω πλέον στιγμές στα μέρη κι όχι τη φωτογραφία. Δεν είμαι κοιμώμενη όμως όπως παλιά, τώρα έχω μάτια, αυτιά και γενικότερα όλους τους αισθητήρες ανοιχτούς. Είμαι πλέον ταξιδιώτρια. Άρα την Πράγα θα ήθελα να την ξαναταξιδέψω, διαφορετικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου