Grecia

Η πρώτη χώρα που επισκέφτηκα ποτέ είναι η Ελλάδα. Όπως και οι περισσότεροι Κύπριοι... Για την ακρίβεια εκεί πέρασα τα πρώτα μου γενέθλια παρόλο που δε θυμάμαι τίποτα απ΄αυτά. Στην Αθήνα μου είπαν πως έζησα για έναν περίπου μήνα όταν ήμουν ενός.

Το επόμενο μου ταξίδι εκεί ήταν η εκδρομή του σχολείου στη Β' Λυκείου. Απ' αυτό το ταξίδι θυμάμαι ελάχιστα. Κρίμας. Γιατί μας είχαν πάρει σε πολλά σημαντικά τοπία που σήμερα θα είχαν περισσότερη αξία απ'ότι στο εφηβικό μου μυαλό.Δεν είμαι σίγουρη αν πήγαμε πρώτα Αθήνα ή Θεσσαλονίκη. Αυτό που θυμάμαι σίγουρα είναι πως περάσαμε μια νύχτα στον Βόλο. Απ' εκεί δε μου έμειναν και πολλά. Σίγουρα θυμάμαι από Αθήνα (αλλά και Θεσσαλονίκη) το τρελό περπάτημα, μάλλον ήταν η πρώτη φορά που είχα τόσο μεγάλες αποστάσεις να καλύψω με τα πόδια. Θυμάμαι ότι στη Θεσσαλονίκη προσανατολίστηκα τρομερά εύκολα. Κάτι ψιλά θυμάμαι από κάτι μπουζούκια που πήγαμε-ούτε ποιος τραγουδούσε δε θυμάμαι. Πουθενά όμως...Θυμάμαι αμυδρά την Έδεσσα, τα Μετέωρα και κάτι τάφους (τώρα ποιου μη με ρωτάς...). Πανέμορφη Έδεσσα. Ξεθεώθηκα να ανέβω τα Μετέωρα. Νύστα και ξενύχτια ένεκα. 

Η επόμενη φορά ήταν κρουαζιέρα στη Ρόδο. Πραγματικά το μόνο που θυμάμαι είναι την τεράστια αγορά και κάτι υπόλοιπα από τις φωτογραφίες. Δεν ξέρω τι στο καλό είχα πάθει τότε και δεν κολλούσε τίποτα στον εγκέφαλο μου από εικόνες. Μόνο συναισθήματα, στιγμές, άνθρωποι, ιστορίες. Τα υπόλοιπα κενό. Καθόλου τουρίστας. Μόνο περιπλανώμενη. 

Proxima estacion Santorini. Κάτι παραλίες με άνεμο θυμάμαι. Μοναδική θέα. Μοναδική όμως. Ένα ηλιοβασίλεμα που δε με ενθουσίασε. Κόκκινα νερά που τρελάθηκα. Ωραίο φαΐ. Νησιώτικο. Ηφαίστειο-οκ. Ξεφάντωμα. Γέλιο. Περπάτημα σε καλντερίμια. 

Και πάλι Αθήνα. Αυτή τη φορά περπάτημα πολύ. Ωραίο. Σε μια Αθήνα πρόσφατα ανακαινισμένη λόγω Ολυμπιακών. Κούκλα. Όμορφες γέφυρες. Μετρό. Πάλι μπουζούκια. Βλακεία. Εγώ τα βαριέμαι- εγώ την Αθήνα δεν την έχω συνυφασμένη μ' αυτά. Φοιτητικά μπαράκια. Φωτισμένη Ακρόπολη. Μπαράκι με θέα. Πλάκα και Μοναστηράκι. Φαγητό. Παραμένει όμως γκρίζα. Καταθλιπτική.

Θεσσαλονίκη, με μια άλλη ματιά. Θα μπορούσα και καλύτερα. Οι στιγμές μοναξιάς σούπερ. Την ανακαλύπτω και μ' αρέσει. Μακάρι να ήταν ο Θερμαϊκός πιο καθαρός-αυτό.  

Μύκονος! Τρελή χαρά. Πολύ γέλιο. Φιλοξενία. Παραλίες οκ. Παλιά πόλη με ωραία ποτά, Αέρινες φιγούρες. Θαλασσινή αλμύρα. 

Πάρος. Nothing special. Αν τη συγκρίνεις με Μύκονο, λείπει η μαγεία. Τίποτα το εντυπωσιακό, απλά καλά. Αντίπαρος. Ωραίοι σταλακτίτες-σταλαγμίτες. Nothing else.

Αθήνα ξανά. Για πρώτη φορά την ανακαλύπτω από την αρχή. Μα τι όμορφη! Τι ωραία να είσαι εκεί. Όχι τη νύχτα στην περιοχή που μένω αλλά και πάλι καλά. Αρχαίοι χώροι, ψώνια, ωραία μικρά καφέ που μόνο ντόπιοι τα ξέρουν. Τουρίστρια για πρώτη φορά εκεί. Αχόρταγη.  

Σκιάθος. Ομορφιές. Πράσινο και παραλία. Λαλάρια. Γέλιο. Ωραίες στιγμές. Πολύ όμορφο νησί. 

Σκόπελος. Ωραίο νησί. Για το λίγο που το είδα.

Θεσσαλονίκη για ακόμα μια φορά, μια βραδιά. Μαγική, υπέροχη, εκστατική. Όταν έχεις κάποιον τόπακα να σου δείξει τα κατατόπια, περνάς καταπληκτικά!

Κρήτη. Τίποτα το ιδιαίτερο εκτός από την πρώτη ματιά το λιμάνι των Χανιών. Η παλιά πόλη πολύ πιο ωραία. Μπάλος ωραίος. Ελαφονήσι έτσι κι έτσι. Ηράκλειο όχι. Ρέθυμνο...ερωτηματικό... 

Χαλκιδική! Τίποτα πιο όμορφο μέχρι τώρα. Τίποτα πιο φανταστικό. Όχι τόσο οι πόλεις, όσο οι διαδρομές. Όρμος της Παναγιάς. Αρμενιστής. Πόρτο Κουφό. Το ένα καλύτερο από το άλλο. Δεύτερο πόδι, Σιθωνία. Κασσάνδρα, τίποτα ιδιαίτερο. Πρασινάδα απίστευτη! Ξανά και ξανά.

Την επόμενη μου φορά στην Αθήνα την πέρασα μαγικά. Καταρχάς, μέναμε Γλυφάδα και πρώτη φορά αντιλήφθηκα πόσο κοντά είναι η παραλία στην πρωτεύουσα και πόσο εύκολο είναι να πεταχτείς ακόμα και για μονοήμερη σε ένα κοντινό νησί. Τι να πω; Σαν την Ελλάδα καμιά χώρα. Φεύγοντας πήρα απόφαση να την επισκέπτομαι τουλάχιστον μια φορά τον χρόνο. Και η εξερεύνηση είναι μεγάλη. Συναντήθηκα με φίλους που με πήραν σε στέκια που συχνάζουν αυτοί και θυμήθηκα πόσο όμορφο είναι να συναντάς αγαπημένα σου πλάσματα και να σεργιανίζεις στις δικές τους γειτονιές και να βλέπεις μια πόλη μέσα από τα δικά τους μάτια. Πάντα λίγος ο χρόνος όμως γι' αυτή την Αθήνα. Γιατί απλά δεν τη χορταίνεις. Και δεν υπάρχει τρόπος να σας το εξηγήσω αυτό γιατί είναι συναίσθημα. 

Την τελευταία (μέχρι τώρα) φορά στην Αθήνα, όλα ήταν πολύχρωμα. Από τη γειτονιά του Ψυρρή, στα Αναφιώτικα, το Κουκάκι, Μνησικλέους, Πλάκα γενικά, Διονύσιου Αεροπαγίτου, κέντρο και δώστου. Μα αφού σας λέω, όλο και την ανακαλύπτω.

Την Ικαρία πάλι δεν τη χάρηκα λόγω μιας αναποδιάς. Κυρίως είδα τα Θέρμα, μπήκα και στα λουτρά. Όμορφο τοσοδούλικο χωριό. Θα προτιμούσα να ήταν πιο καθαρό. Εύδηλος όμορφη και γραφική για λιμάνι. Άγιος Κήρυκος, καλός. Όμορφη πανήγυρη. Φαί και χορός. Πραγματικό γλέντι. 

Ένα overall για Ελλαδίτσα; Υπέροχη χώρα. Χαίρομαι που είναι τόσο κοντά. Κι έχει και τόσα πολλά. I will (probably) be back.