Όταν πήγα, δεν ήξερα πως η αρκούδα ήταν το έμβλημά τους. Μαθαίνεις διάφορα με τα ταξίδια... Επίσης, όταν πήγα, δεν περίμενα τέτοια πανέμορφη ατμόσφαιρα. Μουσική στους δρόμους, καλλιτέχνες παντού, λουκάνικα, μπίρες, μασμαλόου μέσα στο κατακαλόκαιρο. Ούτε μπορώ να φανταστώ πως θα είναι τα Χριστούγεννα. Σούπερ διάθεση και ατμόσφαιρα.
Πήγαμε σε αρκετούς τουριστικούς χώρους αλλά για καλή μου τύχη δε με άφησαν να το παίξω τουρίστας. Από τα "τουριστικά", κρατάω το μουσείο της Περγάμου. Απαράμιλλο. Τα υπόλοιπα τώρα...Ωραία η γερμανική κουζίνα. Ωραία και η τουρκική. Ωραίες οι παμπ. Τόσο ζεστές και καμιά σχέση ούτε με αγγλικές, ούτε με ιρλανδικές. Δυνατή μουσική. Για καλή μου τύχη είχα πάει και τη χρονιά που η Γερμανία είχε κερδίσει τον διαγωνισμό της Eurovision άρα παντού ακουγόταν το Satellite της Λένας, που μ' άρεσε πολύ.
Ήμουν συνέχεια με Γερμανούς, μάθαινα για την κουλτούρα, τις συνήθειες. Το λάτρεψα το Βερολίνο. Πραγματικά. Θα γύριζα ξανά και ξανά στην εικόνα που έχω στο μυαλό.
Χρόνια μετά, οχτώ για την ακρίβεια, ξαναπήγα στη Γερμανία. Αυτή τη φορά κατέβηκα στο Ντίσελντορφ με τελικό προορισμό τη Βόννη. Το Ντίσελντορφ ενδιαφέρον αλλά με τίποτα το φαντασμαγορικό. Δεν είχα και πολλές ώρες στη διάθεσή μου για να έχω ολοκληρωμένη άποψη, πάντως άσχημο δεν το λες. Μου έλειψε όμως αυτή η μοναδικότητα που απαντώ σε άλλες πόλεις, το Ντίσεντορφ μπορώ άνετα να το μπερδέψω στο μυαλό μου με άλλες παρόμοιες βορειοευρωπαϊκές πόλεις με το ποτάμι τους, τα πάρκα τους, κτλ.
Η Βόννη τώρα...όχι άσχημη. Πιο ενδιαφέρουσα από το Ντίσελντορφ κατ' εμένα. Με όμορφα κτίρια και καθεδρικούς, ωραίες πλατείες, όμορφες γέφυρες πάνω από τον ποταμό, ωραία μαγαζάκια, εύκολη πόλη. Πέρα από το κέντρο, τα προάστια αρκετά όμορφα αλλά μέχρι εκεί. Το peak off της Βόννης για μένα ήταν μια μπιραρία δίπλα από το ποτάμι μέσα στο πράσινο. Κι ενώ όσοι κάθονταν στην μπιραρία απολάμβαναν το φαί και το ποτό τους, μέσα στον ποταμό άλλοι έκαναν κανό κι άλλοι κολυμπούσαν. Σούπερ λάικ.
Κολονία. Όμορφη μα λίγες οι ώρες. Όμορφοι πλακόστρωτοι δρόμοι με πανέμορφα μαγαζάκια, ποταμός και γέφυρα με αμέτρητες κλειδαριές 10/10, καθεδρικός που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό. Μακάρι να με ξαναπάρει ο δρόμος εκεί. Πολύ θα μου άρεσε.
Overall όμως, είδα μια παρακμή στη Γερμανία σ' αυτό το δεύτερο ταξίδι. Σκουπίδια στους δρόμους, απίστευτη καθυστέρηση στους δρόμους και φτώχεια.
Στη Γερμανία αν ξαναπάω θέλω να γυρίσω στη Δρέσδη. Και όχι μόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου