Θα ξεκινούσα λέγοντας πως το μικρό Λουξεμβούργο δε διαφέρει πολύ από τις γειτόνισσες χώρες του (κυρίως Βέλγιο που θεωρούνται σχεδόν ένα) αλλά μετά θυμήθηκα ένα δυό πράγματα κι άλλαξα γνώμη. Το πρώτο ήταν ότι παρόλο το μικρό του μέγεθος έχει τις δικές του αποκλειστικές ιστορίες και παραδόσεις και δεύτερον, τη χλίδα του, που παρόμοια της μόνο στην Ελβετία βρήκα.
Πήγαμε Λουξεμβούργο σε ειδική αποστολή, έτσι λίγες ήταν οι ώρες που είχα για να το εξερευνήσω και η γενικότερη άποψη που έχω είναι ότι αρχιτεκτονικά δε διαφέρει σε τίποτα από άλλες πόλεις της Κεντρικής Ευρώπης. Μου θύμισε Βουδαπέστη, Πράγα, Ζυρίχη και τέτοια. Κρατάω σαν εικόνα μια μάσκα-άγαλμα που όπου κι αν βρίσκεσαι, τα μάτια της είναι στραμμένα πάνω σου. Φυσικά η παραδοσιακή αρχιτεκτονική παντρεύεται όμορφα και με πιο μοντέρνα γυάλινα κτίρια, για να μας θυμίζουν ότι εκεί γίνονται και πιο σοβαρές συναντήσεις, επιπέδου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κτλ. Πολύ πράσινο, νερό, ένα ύψωμα μες το μέσο της πόλης απ' όπου θαυμάζεις μια μαγευτική θέα με τις σκέπες των σπιτιών που φαντάζουν με παραμυθούπολη...Πέρα απ' αυτά, ακριβά αυτοκίνητα, ντύσιμο, στυλ. Το φαγητό περιείχε πάντα σολωμό και άλλα ακριβά ψάρια και τα μακαρούνς μας τα πρόσφεραν σε 20άδες στον καθένα. Γνωρίσαμε και τον πρωθυπουργό, ωραίος τυπάκος και μαγκιά του που είναι ο πρώτος γκέι Ευρωπαίος πρωθυπουργός που παντρεύτηκε με τον σύντροφό του. Πολύ μπροστά. Love it.
Κάποιες γωνιές της πόλης είναι πιο αρτιστικές. Παρακολουθήσαμε και διάφορα shows, όπως για παράδειγμα ταχυδακτυλουργικά κόλπα και μια γυναίκα που κατάπινε σπαθιά. Ζωντανή μουσική με σαξόφωνο και φυσικά χορός.
Η μαγική μου στιγμή στο Λουξεμβούργο όμως ήταν η επίσκεψη στο κάστρο και όλες οι πανέμορφες εκπλήξεις που μας έκρυβε. Καταρχάς, το τοπίο μαγικό, δεν έχω λόγια να το περιγράψω. Μας υποδέχτηκαν οι φρουροί του κάστρου, φορώντας στολές εποχής και ακολουθώντας το πρωτόκολλο. Στα ενδότερα μας περίμεναν ξυλοπόδαροι που χάριζαν στον καθένα μας μια "μαγική" χάντρα με μια ευχή στ' αυτί. Όλο αυτό σε συνεπαίρνει και αφήνεσαι να πιστέψεις το παραμύθι και να ταξιδέψεις στο όνειρο. Στη συνέχεια, μας έπαιξαν μουσική με παραδοσιακά όργανα, σάλπιγγες ανακοίνωναν τις αφίξεις διαφόρων επιτίμων, κανονική αναπαράσταση της ζωής στο παλάτι, με τους γελωτοποιούς να προσπαθούν να μας διασκεδάσουν παίζοντας με τις κορίνες και έπειτα παραθέτωντας ένα πλουσιοπάροχο δείπνο, που όμοιο του δεν ξανάφαγα.
Το καλύτερο μας το άφησαν για το τέλος που μας είχαν για έκπληξη αποχαιρετισμού show με φωτιές. Ήταν όλα υπέροχα!
Αυτά, λοιπόν, απ' το Λουξεμβούργο. Μικρή χώρα, μεγάλες στιγμές και εντυπώσεις!
