Νομίζω ότι όσοι ταξιδέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, περνούν τον μισό χρόνο τους μιλώντας με επιφωνήματα. Είχα πάει στη Νέα Υόρκη για 3 εβδομάδες, με ένα 3-4ημερο στο Ορλάντο, όχι την πόλη, αλλά το Walt Disney Park.
Μη με πάρετε απ' τα μούτρα αλλά δε με ενθουσίασε η Νέα Υόρκη. Σαν μια αναπτυγμένη ευρωπαϊκή πόλη, σε τετραπλάσιο βέβαια μέγεθος, και στη θέση των ιστορικών κτιρίων, τεράστιοι ουρανοξύστες, που για να είμαι ειλικρινής, μετά τον πρώτο στιγμιαίο ενθουσιασμό, βλέποντας την εικόνα που συνήθισες να βλέπεις στην τηλεόρασή σου, δε μου έκαναν και ιδιαίτερη αίσθηση. Ίσως γιατί πέρα από το μέγεθος τους, δε μου φαίνεται να έχουν καμιά ιδιαίτερη αρχιτεκτονική/αισθητική αξία. Είδα πολύ πιο όμορφα κτίρια, να το πω έτσι.
Αυτό που σίγουρα με ενθουσίασε ήταν το πράσινο και τα πάρκα. Πόσο ζηλεύω όλες τις πόλεις, οι οποίες έχουν οάσεις πρασίνου, όπου οι άνθρωποι μπορούν να αξιοποιήσουν ποικιλοτρόπως, αλλά κυρίως έχουν το πράσινο να τους ηρεμά, ακόμα και χωρίς να το καταλαβαίνουν.
Κάτι ακόμα που μου άρεσε είναι οι άνθρωποι. Πραγματικά, λες και βγήκαν από αμερικάνικη ταινία. Τελικά, δε δείχνουν κάτι το τόσο εξωπραγματικό οι ταινίες τους. Και θα εξηγήσω. Οι περισσότερες κοπέλες είχαν μορφή μοντέλων, τόσο σε πρόσωπο, όσο και σε σώμα. Ντύνονταν τόσο ανεπιτήδευτα ωραία λες και είχαν όλοι προσωπικό στυλίστα και φυσικά είχαν την κουλτούρα του γυμνάζομαι/αθλούμαι στο πετσί τους. Μαζί με τους χαρτοφύλακες τους κάθε πρωινό, κρατούσαν και την τσάντα με τα αθλητικά τους ρούχα/αξεσουάρ και ενώ εγώ θα βαρυγκομούσα και μόνο που θα έπρεπε να περπατήσω με το τακούνι τόσο δρόμο, αυτές/οί το έκαναν λες και ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Όσο για τον τρόπο συμπεριφοράς τους, πρόσεξα μια αθωότητα που δεν την έχω ξαναδεί, μιλούσαν για τα προσωπικά τους ενώ στέκονταν στην ουρά για το Starbucks, λες και ήταν εντελώς μόνοι με τον/την συνάδελφό/φίλο/η τους. Σε αυτό κατέληξα ότι φταίει και η πολυκοσμία, άρα τι πιθανότητα εχει να συναντήσεις αυτόν για τον οποίο μιλάς σε μια τόσο τεράστια μεγαλούπολη και στους τόσο γρήγορους ρυθμούς; Μη έχοντας χρόνο από την τόσο γεμάτη ζωή τους, λένε τα νέα τους στο πόδι και όχι με φίλους που επέλεξαν (μη έχοντας ίσως χρόνο να τους δουν), αλλά με συναδέλφους που έτυχε να γνωρίσουν. Επιπλέον, απίστευτα κοινωνικοί. Αμέσως να μιλήσουν πολύ φιλικά σε όποιον γνωρίσουν, χωρίς ταμπού και λοιπές μαλακίες, που συναντάμε κυρίως σε ψυχρούς βορειοευρωπαίους και κομπλεξικούς μεσογειακούς. Σε αυτό όμως και πάλι συνέβαλε πιστεύω το γεγόνος ότι αν δε σου μιλήσουν εκείνη τη στιγμή, πιθανότατα να μην έχουν την ευκαιρία να σε ξαναδούν για να το κάνουν (κάτι που μου παραδέχτηκαν κιόλας κάποιοι) και από την άλλη ζουν το σήμερα ακριβώς για τον ίδιο λόγο, γιατί είναι το μόνο που έχουν.
Τι άλλο; Άγαλμα της Ελευθερίας, δέος λόγω του μεγέθους. Σοκαριστικές οι ιστορίες που διαβάσαμε στο νησί Έλις για τους ευρωπαίους μετανάστες. Χαριτωμένες στιγμές με μικρά παιδιά στο Little Italy, που φωνάζουν στα ιταλικά, κρατώντας το παγωτό τους σαν μια άλλη δαδα: "Statue de Liberta!"
Ωραίες και οι συνήθειες του brunch, stand up comedy, ποδηλασία, γιόγκα στο πάρκο, καφές στο πόδι κάθε πρωινό.
Υπέροχη food κουλτούρα. Καταμεσής του δρόμου αγορές και barbecue.
Το πιο όμορφο κτίριο για μένα ήταν ο καθεδρικός ναός του Άγιου Πατρίκιου. Μα πόσο μεγαλειώδης και πόσο μεγάλος, δηλαδή και θρήσκος να μην είσαι νιώθεις μια κατάνυξη όταν μπεις εκεί μέσα.
Όσο για το Ορλάντο, όμορφο το magic world, αλλά περισσότερο για παιδιά αλλά πρέπει να πας έστω και μια φορά σε αυτόν τον μαγικό κόσμο. Το Epcot ήταν οκ αλλά καλύτερα να έβλεπα όλες αυτές τις χώρες στην πραγματικότητα παρά σε μικρογραφία (χεχε!). Όσο για το Disney's Hollywood studios, ίσως να μην το επέλεγα αν ξαναπήγαινα. Θα προτιμούσα να πάω στο Universal. Είχα πάει εντελώς μόνη εκεί και πραγματικά δε μου έλειψε ούτε στιγμή να έχω κάποιον μαζί μου (μάλλον πιο εύκολο το έκανε γιατί με τόσες επιλογές δυσκολευόμουν ακόμα και μόνη!) αλλά εκ των υστέρων νομίζω θα προτιμούσα να έχω με κάποιον να μοιραστώ όλη αυτή τη μαγεία.
Το ίδιο ισχύει και για τη Νέα Υόρκη. Θα ήταν πιο όμορφα αν περπατούσα με άλλους αυτή την τεράστια πόλη, ειδικά στους απλούς περιπάτους εξερεύνησης.
Σίγουρα θα ήθελα να ξαναπάω. Απλά για να τη δω και με τα μάτια κάποιου/ων άλλου/ων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου