Επιστρέφοντας από τη Φινλανδία ήμουν πεπεισμένη ότι σε τέτοιου είδους χώρα ήθελα να ζήσω. Κι όλο αυτό λόγω της καθαριότητας, της ευγένειας, της κουλτούρας και του υψηλού βιοτικού επιπέδου που βίωσα εκεί.
Γενικά ήταν μια χώρα πολύ ασφαλής, ακόμα και μέσα στα μάυρα τα μεσάνυχτα ήταν οκ να κυκλοφορείς μόνος/η. Κατά περίεργο τρόπο οι άνθρωποι ήταν αρκετά θρησκόληπτοι και λόγω ακριβώς του υψηλού βιοτικού επιπέδου όλων, ήταν και η τιμιότητα σε υψηλά επίπεδα. Όπως μας είπαν χαρακτηριστικά, ακόμα και το πορτοφόλι σου να έχανες, θα σου επιστρεφόταν γιατί κανείς δεν είχε ανάγκη να το κρατήσει. Κι εκεί αντιλαμβάνεσαι (και κατανοείς) ότι οι πιο πολλές μικροαπάτες σε άλλες χώρες από ανάγκη γίνονται...
Το Ελσίνκι είναι μια όμορφη πόλη. Με πολύ φως (έστω κι εκείνες τις λίγες ώρες μιας και τέλος Νοεμβρίου-αρχές Δεκεμβρίου πήγα). Λευκοί ναοί, όμορφο λιμάνι. Ωραίοι δρόμοι και κτίρια που όμως δεν έχουν και πολλές διαφορές από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Και πάλι καραόκε και ωραίο φαγητό σε μπυραρίες. Τελικά, όσο πιο κρύα χώρα, τόσο πιο ωραία μπιραρία. Ενώ σε χώρες πιο μεσογειακές ο στόχος είναι η πιο ωραία αυλή.
H φύση πανέμορφη. Ψηλά δέντρα και δάση δίπλα από γαλήνιες λίμνες. Αχ αυτή η κουλτούρα με τις βαρκάδες στις λίμνες, πόσο τη λατρεύω!
Και σάουνα. Πολλή σάουνα. Ωραία εμπειρία αν και σταφιδιάζεις μέχρι να βγεις.
Είχα την τύχη να πέσω πάνω και στην παρέλαση του Άη Βασίλη, που ήταν γεμάτη με άρματα από χριστουγεννιάτικους ήρωες, όπως τάρανδους, ξωτικά, χιονάνθρωπους, κτλ. Ήταν όμορφη αλλά περισσότερο για παιδιά και η προσέλευση μικρή εξαιτίας τους ψωφόκρυου βεβαίως βεβαίως.
Η Φινλανδία μου άνοιξε την όρεξη για άλλες σκανδιναβικές χώρες. Ίδωμεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου