Serbiaaaahhh

2 τράνσιτ πτήσεις με περιθώριο 10 ωρών κάθε φορά, με σύστησαν στο Βελιγράδι. 

Την πρώτη φορά, νόμιζα πως τα είχα δει όλα και πραγματικά αναρωτιόμουν τι θα έκανα τη δεύτερη φορά. Αμ δε...

Ας πάμε όμως από την αρχή...την πρώτη φορά, επισκέφτηκα την ατέλειωτη εκκλησία του Αγίου Σάββα (τη μεγαλύτερη ορθόδοξη εκκλησία, όπως λέγεται), για να ανακαλύψω πόσο θρήσκοι είναι οι Σέρβοι, αφού κάθε πρωί, στον δρόμο για τη δουλειά, σταματάνε για να προσκυνήσουν. Αξιοσημείωτο τη σήμερον ημέραν που η πίστη σε θρησκείες πάσης φύσεως τείνει να φθίνει. Είχα πάει λίγες μέρες μετά τις πλημμύρες του Δούναβη, έτσι η περιοχή κοντά στον ποταμό ήταν αποκλεισμένη με τσουβάλια από χώμα. Το Βελιγράδι φαίνεται ξεκάθαρα πως δεν είναι όσο ανεπτυγμένο όσο πόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπήρχαν κάποια κτίρια που πίστευες πως θα έπεφταν πάνω σου, από στιγμή σε στιγμή, από τις κακουχίες του πολέμου. Φαίνονταν ξεκάθαρα βομβαρδισμένα και γεμάτα τρύπες απ' τις σφαίρες. Η παλιά πόλη όμορφη και χαρακτηριστική. Γεμάτη όμορφες ταβερνούλες, που σερβίρουν ως επί το πλείστον, πιάτα με κρέας. Ο κύριος δρόμος των καταστημάτων αρκετά όμορφος. Και μέχρι εδώ έφτασα την πρώτη φορά.

Τη δεύτερη φορά, αποφάσισα να περπατήσω μέχρι το κάστρο, που πίστευα πως ήταν πολύ πολύ μακριά. Καμιά σχέση! Κι ευτυχώς που πήγα! Η θέα της ένωσης των ποταμών Δούναβη και Σάββα ήταν κάτι που δεν έχω ξαναδεί. Και γενικότερα το πόσο όμορφη φαινόταν η φύση απ' εκεί δεν περιγράφεται. Είχα την τύχη να υπάρχει εκείνη τη μέρα στο πάρκο δίπλα από το κάστρο, μια σκηνή του Games of Thrones, και ενώ δεν έχω δει ούτε ένα επεισόδιο αυτής της σειράς, μπήκα στην ουρά για μια φωτογραφία με τον θρόνο! Άλλοι θα ζήλευαν τη προνομιούχα θέση μου. Χεχε! Έπειτα, περπάτησα μέχρι την παλιά πόλη και πάλι, όπου είχα ένα από τα καλύτερα μεσημεριανά...ένα παραδοσιακό σερβικό πιάτο με μορφή τεράστιου μπιφτεκιού. Τα τρία καπέλα, έτσι λεγόταν το εστιατόριο, αν ποτέ βρεθείτε σε αυτές τις γειτονιές. 

Μπορεί να ξεγελιέμαι και πάλι, αλλά πάλι έφυγα από το Βελιγράδι με την εντύπωση πως τα έχω δει όλα...Ποιός ξέρει όμως; Μπορεί και πάλι να διαψευστώ. Μέχρι την επόμενη φορά, λοιπόν... 

ΥΓ. Αν πήρα ένα μάθημα απ' αυτό το ταξίδι είναι να μην εμπιστεύομαι τους χάρτες που δείχνουν πόσο μακρυά είναι ένα μέρος και να συνεχίσω να εξερευνώ γιατί τελικά το μακρυά είναι πολύ κοντά.