Στην Τουρκία πήγα 3 φορές. Εντελώς διαφορετικές. Η πρώτη ήταν στην Κωνσταντινούπολη. Δυστυχώς, δεν είχα την ελευθερία να την απολαύσω όπως ήθελα. Θυμάμαι σίγουρα την τεράστια αγορά (σουκ-σούπερ!). Τις περιπλανήσεις στους δρόμους, τον Βόσπορο (και τα δελφίνια;). Και τα Πριγκηπονήσια. Το φαγητό, τις μυρωδιές από τα μπαχαρικά. Θέλω να ξαναπάω να αφεθώ στη μαγεία της.
Η δεύτερη φορά ήταν στην Αντάλια. Καθαριότητα. Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό. Μια πολύ όμορφη, μικρή, καθαρή πόλη. Τα σημάδια της ιστορίας απλωμένα παντού και μια απερίγραπτη μαγεία στους καταρράκτες της. Πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου το ποτάμι να ενώνεται με τη θάλασσα. Όσο μείναμε εκεί (πολύ λίγο) γυρίσαμε και στις γύρω περιοχές. Η Σπάρτα αξίζει να σημειωθεί, λόγω του "τριανταφυλλένιου" της χαρακτήρα. Η κατεξοχήν πόλη των τριανταφύλλων. Δε θα πίστευα ποτέ αν δεν το έβλεπα πως μπορούν να φτιαχτούν τόσα διαφορετικά προϊόντα από το τριαντάφυλλο. Μια πόλη χωσμένη στο ροζ.
Και η τρίτη φορά η Άνκαρα, από τα μάτια ενός ντόπιου. Όμορφα. Γυρίσαμε στην παλιά πόλη. Φάγαμε σε παραδοσιακές ταβέρνες, ήπιαμε ρακία, χορέψαμε στα πιο trendy clubs/bars. Πολύ όμορφη η κουλτούρα των ζωντανών μπάντων στα κλαμπάκια. Παρεμπιπτόντως το έχουν και στα ΤΚ μπαράκια του νησιού μου. Στα ΕΚ μπαράκια πάλι σπάνια και πάντα με ρέμπετικο ή έντεχνο στυλ και όχι μοντέρνο χορευτικό, όπως εκεί. Πρέπει να έλθει αυτό το τρεντ, μ' αρέσει.
Περπάτησα την Άγκυρα σαν ντόπια. Ήταν μια μεγαλούπολη με πολλή κίνηση και ανθρώπους στους δρόμους. Δεν είχε κάτι που να σε κάνει να θες να ξαναπάς, αλλά ούτε και άσχημη μπορείς να την πεις.
Τουρκία, λοιπόν. Σίγουρα χώρα πολύ ανεξερεύνητη από μέρους μου ακόμα. Και τόσο κοντά (αν και τόσο μακριά, με άλλη έννοια). Θα σε βρω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου